کد مطلب:28983 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
در زمانی كه خردسال بودم، مرا در آغوشش می نشاند، به سینه اش می فشرد، در رخت خوابش می خوابانْد، تنش را به تنم می سایید، بوی بدنش را به مشامم می رساند و خوراكی را می جوید و در دهانم می گذاشت. نه در سخن گفتن، دروغی از من شنید و نه در كردارم لغزشی یافت. [ محمدصلی الله علیه وآله] از دورانی كه از شیر گرفته شد، خداوند متعال، بزرگ ترین فرشته از فرشتگانش را همراهش كرد تا شب و روز به راه بزرگواری ها و خوی های نیكوی جهان، رهنمونش كرد و من همچون بچّه شتری كه پا در جا پای مادرش می نهد، دنبالش می رفتم. در هر روز، نشانی از اخلاقش را فرا رویم برمی افراشت و به من دستور می داد تا از آن پیروی كنم. هر سال در حِرا سُكنا می گزید و من وی را می دیدم و جز من، كسی او را نمی دید. در آن روزها، اسلام، جز به خانه پیامبر خدا كه وی و خدیجه در آن بودند و من سومین آنها بودم، وارد نشده بود. من نور وحی و رسالت را می دیدم و عطر نبوّت را می بوییدم و هنگامی كه وحی بر آن حضرت نازل شد، ناله شیطان را شنیدم و گفتم:ای پیامبر خدا! این ناله چیست؟ فرمود:«این شیطان است كه از پرستیده شدن، ناامید گشته است. آنچه را كه من می شنوم، تو می شنوی، و آنچه را كه می بینم، می بینی؛ جز آن كه تو پیامبر نیستی؛ امّا تو وزیری و تو بر مسیر خیری».[1]. از سوی دیگر، پیامبرصلی الله علیه وآله به منبع وحی و الهام، اتّصال دارد و آنچه می گوید، بازتاب جلوه های ربّانی است و انعكاس حقایق وحیانی، وتبلور كلام سبحانی. پس چون از علی علیه السلام سخن می گوید، چنان است كه گویا خداوند سبحان، از علی می گوید و از منزلت والای او پرده می گیرد، ورازها و رمزهای شخصیت والای آن پیشوای انسانیت را می گشاید. از نگاهی دیگر، علی علیه السلام همبر وهمتای پیامبرصلی الله علیه وآله است و بر اساس كلام بلند الهی:«جان هایمان و جان هایتان»، علی علیه السلام جان پیامبرصلی الله علیه وآله است و دارنده تمام مقامات ظاهری وباطنی ایشان، بجز نبوت. وچون پیامبرصلی الله علیه وآله از علی سخن می گوید، واز شایستگی های او پرده بر می گیرد، به واقع، امتداد وجودی خود را در پیش دیدها می نهد و همتای خود را برای اهداف بلند ودراز مدّت سیاسی، اجتماعی و... امّت اسلامی می شناسانَد و بهترین وبرترین وارجمندترین چهره رشد یافته در تربیت اسلام و بالیده در پرتو انوار الهی را به مردمان معرّفی می كند.
علی علیه السلام راز ناشناخته هستی است. وآیا برای گشودن چهره این راز، راهی جز یاری گرفتن از «داناترین و رازْ آگاه ترین» چهره هستی وجود دارد؟! پیامبرصلی الله علیه وآله از سویی رازْ آشناترین چهره هستی است واز سوی دیگر، معلّم، مربّی وهمگام وهمراه مولا. پیامبرصلی الله علیه وآله علی علیه السلام را از خُردسالی بر دامن گرفته و پیام ربّانی وحی را در زوایای جانش زمزمه كرده واعماق وجود او را با عطر آموزه های الهی عطرآگین ساخته و بدین سان، همه وجود او را چون آینه ای شفّاف، پیش روی دارد وچون از او می گوید، از چنین نگاهی می گوید. به این توصیف زیبا وگویای علی علیه السلام درباره پیوند خود با پیامبرصلی الله علیه وآله بنگرید: